«Калі вы былі ў тэатры?» — Задаю  такое пытанне знаёмым.  Адзін прыпамінае,  што было гэта месяцы тры таму, другі  сіліцца вызначыць дакладна: у гэтым тысячагоддзі або мінулым? Тэатр – гэта не маршрутка,  на якую  нельга спазніцца, бо трэба паспець на работу. Тэатр – не харчовы магазін,  які не абысці кожны дзень, бо  арганізм патрабуе калорый.  Тэатр…  Дарэчы, там таксама ёсць  буфет.  Можна было б  пасмакаваць і яго асартымент, аднак скіруем  свой  позірк  на …тэатральную афішу.  Яе змест уздзейнічае з куды больш прыцягальнай сілай. Разбяромся,  што ж гэта за месца,  дзе, як сцвярджаюць,  уладарыць багіня з прыгожым імем — Мельпамена і дзе ўзнёсла ўсхваляюць яе служыцеляў? Тэатральнае мастацтва  – адно са…

Не умаляя роль и значение белорусского языка, все же – чаще мы говорим на русском.    Наш родной язык необычайно красив.  Например, эксперты из ЮНЕСКО оценивают мелодичность белорусского языка и  ставят его на второе место после итальянского. Мы понимаем, что это язык наших предков, на нем создана наша национальная культура. Настоящий белорус немыслим без знания родного языка. А вообще, образованность любого человека заключается в его владении несколькими языками. Считается, чем больше человек их знает, тем шире в его представлении картина мира, он может более глубоко изъясняться. Лично мне не приходилось слышать, чтобы кто-то упрекал белорусов в пристрастиях к английскому, немецкому, французскому, другим языкам. А ведь народ их учит, бежит на…

Не перастаю дзівіцца вялікай сіле прыроды. Тыя велізарныя гурбы снегу, што намяло за цэлую зіму, здавалася, ніколі не растануць. А тут, глядзіш, і абапал дарог складзіраваныя камунальшчыкамі намеці як карова языком злізала. Горад, такі знаёмы нам Дзяржынск, паўстаў пасля зімы ў новым свеце. Ну – і? Іду ўздоўж дома па вуліцы Фурманава і не веру сваім вачам – на зямлі пад балконамі акуркаў столькі, нібыта на адным квадраце рассыпалі пачкаў з дзесяць запалак. У асобных месцах – распластаныя чыкушкі, бутэлькі з-пад “чарніла”. Міжволі ўяўляецца, як жыхары зіму правялі. Незразумела, навошта ўсё гэта было шпурляць праз форткі ды балконы? А хто цяпер гэта “дабро” збіраць будзе? Прайдзіцеся па гораду і вы.…