-
Песня ля Станькаўскай царквы аб вечным: веры, вясне, марах…
Гісторыя гэтага храма гэткая ж неадназначная, як і лёс чалавека. Царква будавалася па добрай волі графа Эмерыка фон Гутэн Чапскага, уладальніка тутэйшай сядзібы «Станькава» і многіх прылеглых да яе тэрыторый. Граф, каталік па свайму вераспавяданню, узвядзеннем царквы, рабіў паклон праваслаўным вернікам. Засталіся розныя легенды — матывацыя яго ўчынку. Сярод іх і тая, што выслужваўся, хацеў заняць вышэйшы пост. Людской пагалосцы ўласціва шукаць падводныя цячэнні ў самых лепшых дабрачынных учынках. Будзем шчыра верыць, што гэта быў сапраўдны душэўны парыў вялікага чалавека. Тым больш, што і царка ў Дзяржынску — праваслаўная спадчына графа Чапскага. Тыя, хто бачыў рэшткі Станькаўскай царквы, свята верылі ў тое, што так пацярпела яна ў гады Вялікай Айчыннай…
-
«Руки, качающие колыбель, правят миром»…
Простуда донимает так, что решаюсь остаться дома. Моя маленькая дочь, недоумевая, переспрашивает: «Как, ты не пойдешь на работу?» И я ловлю себя на мысли, что образ озабоченной и вечно спешащей мамы глубоко засел в сознании моего ребенка. Неожиданно выясняется, что ей тоже болит горло, и даже появился кашель. Я понимаю эту маленькую хитрость и расцениваю ее каприз в мою пользу. Девочка лежит на диванчике, и я ее обхаживаю, как того требует уход за больной. Наблюдаю, как мой ребенок наслаждается присутствием мамы, моим повышенным вниманием и заботой о ней. А ведь это и есть женское счастье. Простое. Дорогое. Самое-самое. Это неправда, что пуповиной ребенок с матерью связан всего лишь девять биологических…