Навасадская крынiчка
-
Чем больше поводов для улыбок, тем мир добрее. Особенно радостно, когда рядом родные люди, земляки
Свята ў Навасадах Дзяржынскага раёна, аставіла незабыўныя ўражанні ва ўсіх, хто ў той чэрвеньскі дзянёк 2012 года наведаў невялічкую вёсачку, багатую на сваю гісторыю і гасціннасць яе жыхароў. Усе гэтыя людзі шчаслівыя тым, што сустрэліся. Многія з іх нарадзіліся ў Навасадах, сталі паважанымі людзьмі, а бацькаўшчына для іх — места галоўнага жыццёвага прытулку, час самых радасных імгненняў. Радасны настрой панаваў у месцічаў і шматлікіх гасцей. Сустрэча з’яднала ўспамінамі і новым сяброўствам.
-
Новосадская крыничка — наследие ледника
С научной точки зрения Родниковый ручей в Беларуси имеет сходство с небольшой горной рекой, протекающей в узком каньоне. Интересно знать как появилась в Дзержинском районе уникальное природное место и в чем его особенности. Рельеф и геологическое строение Гидрологический памятник природы республиканского значения расположен в области Центральнобелорусских краевых ледниковых возвышенностей и гряд, район – Минская краевая ледниковая возвышенность, которая характеризуется живописным крупнохолмистым моренным рельефом, резкость форм которого увеличивают глубокие овраги и долины многочисленных мелких рек и ручьев. Родник находится в южной части Минской возвышенности на локальном поднятии Дзержинское, выраженное в современном рельефе краевыми ледниковыми формами. Формирование рельефа связано сожским ледником могилевской стадии. Формы рельефа вокруг родника сложены моренными супесями, суглинками и…
Вам также может понравиться
Чем больше поводов для улыбок, тем мир добрее. Особенно радостно, когда рядом родные люди, земляки
-
Рэгіна Рэўтовіч
Крынічка жыцця Прыступкі старыя рыпяць пад нагамі, Парэнча хінецца няўстойліва ўбок, Прыціхлая восень па-над берагамі Глыбока рэчышча — дзіўны куток! Прыступкі вядуць да спрадвечнай крыніцы, Дзе п’ю асалоду крыштальную з рук. Па дне, па каменнях нястомна бруіцца, Булькоча, сваволіць няспынны раўчук, Імкнецца ў рачулачку плыткую Слаўку, Дзе сонейка ўранні купае прамень, А я прахалоду крыштальнасці ўслаўлю, І зоркі аблашчаць зіхценнем струмень. Мінуўшчыны рэшту і час не адолеў: Легендамі ходзіць па свеце бяда, Якая не поўніць рачулачку болей – На спад у стагоддзях бруіцца вада. Якія сустрэла рачулка нягоды? Куды неўтаймоўныя хвалі сплылі? Трымаецца матухна наша — прырода, Жыццё дасылаючы з нетраў зямлі. І верыцца ў сілу яе намаганняў— Вялікасць прыроды…
Вам также может понравиться
Чем больше поводов для улыбок, тем мир добрее. Особенно радостно, когда рядом родные люди, земляки
